Λίγες ημέρες πριν από τη μετάβαση του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στο Ισραήλ για την τριμερή συνάντηση με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών δημοσιοποίησε ένα έγγραφο που περιγράφει με λεπτομέρεια την κατάσταση στα Ελληνοτουρκικά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Το έγγραφο, το οποίο αποτελεί οδηγό ενημέρωσης για την ισραηλινή διπλωματία, τον πολιτικό και στρατιωτικό μηχανισμό της χώρας, καταγράφει όχι μόνο τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, αλλά και τα τουρκολιβυκά μνημόνια. Όπως επισημαίνεται, τα ελληνικά νησιά που διεκδικεί η Τουρκία παραμένουν αδιαμφισβήτητα ελληνικά, ενώ οι ισχυρισμοί για λοξές ΑΟΖ και επιχειρήματα σχετικά με θαλάσσιες ζώνες κρίνονται άτοπα και ανυπόστατα, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και γεωγραφικά, ιστορικά και εθνικά δεδομένα.
Το έγγραφο συνοδεύεται από χάρτες με τις οριοθετημένες ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων στα 6 και 12 ναυτικά μίλια. Η στήριξη αυτή είναι ασυνήθιστη για τη διπλωματία, καθώς ένα κράτος παίρνει τόσο ξεκάθαρη θέση σε διένεξη μεταξύ δύο άλλων χωρών. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την έμπρακτη στήριξη του Ισραήλ στην Ελλάδα και ενισχύει τις προοπτικές εμβάθυνσης της στρατηγικής συνεργασίας στην περιοχή.
Η κίνηση του Ισραήλ επιβεβαιώνει ότι το τριμερές σχήμα Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ αποκτά σταθερό χαρακτήρα, με δυνατότητα μετεξέλιξης σε μια ιδιόμορφη «περιφερειακή συμμαχία ασφαλείας», που περιλαμβάνει άμυνα, ενέργεια, οικονομία, τεχνολογία και εμπορικές σχέσεις. Οι πρόσφατες εξοπλιστικές συμφωνίες, με την προμήθεια υπερεξελιγμένων ισραηλινών οπλικών συστημάτων σε Ελλάδα και Κύπρο, ενισχύουν περαιτέρω τους στρατηγικούς συσχετισμούς στην περιοχή.
Με αυτές τις εξελίξεις, η επικείμενη τριμερής στις 22 Ιανουαρίου στα Ιεροσόλυμα αναμένεται να αποτελέσει σημείο καμπής, όχι μόνο για τα τρία κράτη, αλλά και για τη σταθερότητα ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Το σχήμα θα λειτουργεί πλέον ως σταθεροποιητικός παράγοντας, με δυνατότητα συμμετοχής τρίτων, είτε πρόκειται για κράτη της Ευρώπης, των ΗΠΑ ή άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, αναδεικνύοντας τη στρατηγική σημασία της περιοχής και των διαδρόμων όπως ο IMEC.
