Η εκλογή του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών, Κυριάκου Πιερρακάκη, στην προεδρία του Eurogroup συνιστά μια εξέλιξη με ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ανάδειξή του δεν ήταν τυχαία· προέκυψε από τη σύμπτωση ευνοϊκών διπλωματικών συσχετισμών, της αξιοπιστίας που έχει αποκτήσει η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια και της ανάγκης για μια ηγετική φυσιογνωμία ικανή να διαχειριστεί τις έντονες γεωπολιτικές πιέσεις που απορρέουν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Από τα πρώτα στάδια της διαδικασίας, πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αντιμετώπισαν θετικά την υποψηφιότητα Πιερρακάκη. Η Ελλάδα, πλέον απαλλαγμένη από τον βαρύ ίσκιο της οικονομικής κρίσης, εμφανίζεται ως μια σταθερή και συνετή οικονομία της ευρωζώνης. Αυτό ενίσχυσε την εικόνα του Έλληνα υπουργού ως ενός υποψηφίου που μπορεί να προσεγγίσει την ηγεσία του Eurogroup με ισορροπία και χωρίς προκαταλήψεις.
Την ίδια στιγμή, η πιθανή απόσυρση της βελγικής υποψηφιότητας υπό τον υπουργό Οικονομικών Βίνσεντ βαν Πετέγκεμ δημιούργησε ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για την ελληνική πλευρά. Ωστόσο, μεγαλύτερο βάρος έπαιξε η σταθερή και επιφυλακτική στάση του Βελγίου απέναντι στη χρήση των «παγωμένων» ρωσικών περιουσιακών στοιχείων. Δεδομένου ότι ο θεματοφύλακας Euroclear εδρεύει στο Βέλγιο και διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος των δεσμευμένων ρωσικών κεφαλαίων, οι βελγικές αρχές εξέφρασαν έντονη ανησυχία για τους νομικούς και χρηματοπιστωτικούς κινδύνους που θα προκαλούσε η εκποίησή τους — από πιθανές ρωσικές αγωγές έως ζητήματα αξιοπιστίας του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.
Αν και αυτή η στάση είχε τεχνική λογική, προκάλεσε δυσφορία σε κράτη-μέλη που πιέζουν για πιο δυναμική οικονομική στήριξη της Ουκρανίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η υποψηφιότητα του Βελγίου φαινόταν ολοένα και πιο αδύναμη, ενώ ο Πιερρακάκης προβαλλόταν ως μια πιο συνθετική λύση. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η στήριξη από χώρες με μεγάλη βαρύτητα στην οικονομική πολιτική της Ευρώπης, όπως η Γερμανία, που είδαν στην ελληνική υποψηφιότητα έναν παράγοντα συνοχής σε μια περίοδο αναταράξεων.
Η ηγεσία του Eurogroup, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να διαχειριστεί κρίσιμες συζητήσεις για την πιθανή αξιοποίηση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, τη δημιουργία ενός μακροπρόθεσμου μηχανισμού χρηματοδότησης για την Ουκρανία και την ενίσχυση της οικονομικής αυτονομίας της ευρωζώνης απέναντι στις εξωτερικές πιέσεις. Σε αυτό το τοπίο, ο Πιερρακάκης μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας σταθερότητας και συμφιλίωσης, καθώς η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει άμεσους τραπεζικούς κινδύνους από το ζήτημα των ρωσικών κεφαλαίων και έτσι μπορεί να συμβάλει σε πιο ισορροπημένες, ουδέτερες λύσεις μεταξύ των κρατών-μελών.
